Zehri Şeker
“Þekerliðinin içinde zehir olsa dokunmaz bize, Sen zehri þeker, þekeri zehrediyorsun, etme…”
Diyor ya Mevlana tam da öyle birþeysin.
Tastamam betimleyemiyorum derinlerden kaynayan coþkulu b’akýþý.
Köz köze yangýnýz.
Tüm güzelliklerin toplamý, ömre sýðmayansýn.
Sayýsýz ýrmaðýn yek vücut akýþýyla varýr mýyým sýlaya?
Hücre hücre, gözeden okyanusa kaynayan su yolculuðum.
Gaibin çaðrýsýyla daðlarýna koþuyorum bir nehri.
Duru duraðý olmayan, varmakla varmýþ olunmayan aþkýn deryasýna, sevdikçe çoðalan doyumsuzluða.
Ýklimlerin ötesinde,
sessizce yeþeriyorum sen mevsimine.
Çünkü, sen susun ortasýnda aþka kuruluyorsun.
Gurbet yaðmurlarý döverken penceremi,
þiirler okuyorsun yerin kulaðýna.
Bulutlar daðýlýyor birden, sen susuyorsun.
Kaça kadar saysam bir daha gelir sesin…
Bir, iki, üç…
Sude Nur Haylazca
(Vaha Sahra)
Sosyal Medyada Paylaşın:
-Sude Nur Haylazca- Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.