DUMANIMIN GÖLGESİ
bu gece neden daha karanlýk
neyin öfkesi bu sessizlik?
niçin sabahlara dek uyku girmiyor gözüme
ve sen neden hiç aklýmdan çýkmýyorsun?
bir hissizlik belirtisi bu içimdeki
ruhumda derin bir hezeyan iniltisi..
gideceðim hiçbir yer yok
beni anlýyor musun?
tek mabedim sensin
dönecek baþka kýblem yok..
odamda belirdi dumanýmýn gölgesi
seni anýyor bak penceremde ki güvercin
sevecek baþka yarim yok
beni anlýyor musun?
gerçi sen pek anlamazsýn halden
fark etmiþtim gözyaþlarým akarken terk ettiðinde
arkaný hemen dönüp gitmiþtin menfaatin bittiðinde..
lanet olsun sevemiyorum baþka birini
vurdun bu zalim mührü kalbime
benim için bir þey yapmalýsýn
mesela beni öldürmek gibi..
þimdi küs gelincik çiçekleri bana mahallemde
ayrýlýk kelimesini andýðýn o suç mahallinde
mutlu musun þimdi baþka bir evde
olsun unutursun onu da menfaatin bittiðinde..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehmet Faruk Pehlevi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.