Sevdim, sýkýldým, yoruldum. Amaç ne bilmiyorum? Hayatýmda acý, çaresizlik, korku ve nefret yokken, þimdi; her þey var diyorum. Mesele tam da bu; mutlu etmek, mutlu olmak istiyorum. Ve her þeyi denedim diyorum. Olmadý, olmuyor, olmayacak sanýyorum. Çaresizlik bu olsa gerek! Ya gereðini yap, ya da gereðini yapayým diyorum. Þeytan durmuyor! Müdahale edince, zorlanýyor bazen insan. Pes diyor, sus diyor, ölçüp, biçiyorum. Geride, önemli olan sadece bir þey kalmýþ. O da, ruhumun, bir ruh eþine ihtiyacý olduðu. Ki beni, benim onu sevdiðim gibi, onun da beni sevmesini bekliyorum. Biliyorum çok zor! Ama ben beklerken yoruluyorum!
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.