Demokrasinin olmadýðý yýllardý. Týpký cumhuriyet gibi; onlar gencecik çiçeði burnunda köy kýzlarýydý! Henüz 1940’lý yýllar; hýrsýzýn, arsýzýn, ahlaksýz ve sapýklarýn kol gezdiði günler! Kimisi çapa yaptýðý tarladan, kimisi teknede hamur yoðururken, kimi þehirden, kimileri de unutulmuþ ücra bir köyden! Bir anda karar verdiler. Kimisi Cilavuz’a, kimi de Hasanoðlan dedi. Kadýndýr, eksik etektir, sacý uzun aklý kýsadýr denilmeden! Tecavüz edilmeden! Yaftalanýp yargýlamadan! Geldiler, gördüler, eðitildiler. Her biri birer bilinçli kadýn, her biri birer öðretmen, her biri birer eþ, her biri birer sevgili her biri birer anne olarak döndüler! Aradan yýllar geçti ve sözde demokrasi duayenleri türedi(!) Önce baþlar örtündü, sonra kara bir çarþaf! Derken burka girdi devreye. Ne kimlikten bir eser, ne kadýnýn adý kaldý! Sýralamada; erkek bir. Ýkide yine erkek. Üçte de kadýnýn adý okunmadý! Çünkü var olan kadýnýn adý, bir anda yok sayýldý!
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hüma Efkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.