AH BE ÇOCUK
AH BE ÇOCUK Ah be çocuk,
Ne zaman düþtü kirpiklerine umutsuzluðun gölgesi?
Ne zaman zehirler sürüldü aðzýndaki emziðe?
Kim söndürdü güneþi gözlerinde söyle?
Dudaklarýnda karadut morluðu,
Söyle denizde hangi dalgalar öptü seni?
Ah be çocuk,
Söyle, hangi düþ’e yolculuk?
Dalgalarla boðuþurken,
Hangi umudu kaçýrdýn.
Hangi martýyla kavgalý,
Hangi martýnýn özgürlüðe uçan kanadýydýn?
Yok muydu yanýnda Cennet saydýðýn anan?
Hangi günahýn ateþine su taþýmaktaydý?
Neredeydi baban?
Sen dualar ettin de,
Görmedi mi seni?
Uzatmadý mý elini?
Söyle,
Hangi Tanrý yaratmýþtý o körpe bedeni?
Ah be çocuk,
Benim de yüreðim yandý!
Hani dünya dur durak bilmeden yürüyeceðin iki kapýlý bir handý?
Ne tez açýldý son kapý?
Ne tez yüzüne kapandý?
Ne çabuk örtüldü üstü ömrünün?
Sen ölümden kaçarken,
Hangi kulaç oldu ecelin?
Umuda yolculukta,
Sen yaþama kulaç atarken,
Hangi martý duymadý kesilen nefesini!
Öyleyse kime,
Hangi ölüme çýðlýklar atýlýyordu?
Yazýk!
Dünya kör.
Dünya saðýr.
Sen ölünce deðiþti ölümün rengi!
Rahat uyu artýk!
Ahraz vicdanlarýn sesi olmayý baþardýn.
Sen sahilde uyuyunca uyandý!
Uyuyan vicdanlarýndan dünya!..
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.