Yaþlýlýk elbisesi bol geliyor hâlâ,
Bir türlü dolduramýyor içini…
Boþ kalan yerler
“Eksik kaldýn!..” diyorlar ona…
“‘Yaþlý kadýn’a tamamla kendini…
Çok þakrak kaçmadý mý o kahkaha..?!”
“Kim koymuþ bu kuralý..?!” diyor
Ruhuna bu giysiyi giydirenlere…
“Ordan burdan niye çekiþtiriyorsunuz beni?
Yaþlýysam benim yaþlýlýðým, size ne!..
Bu çanta benim çantam,
Bu eller benim ellerim deðil mi?!
Bir sýnýrý mý var yaþýn;
O sýnýrý aþýnca
Benim olan her þeye ortak eden sizi,
Çitlerimi talan eden,
Sevimli bir kediye benzeten beni..?
Ben o kadýným hâlâ…
Kalpleri hoplatan bir zamanlar,
Kaldýrýmda yürürken, ortalýðý ayaða kaldýran…
Yolun farklý bir yerindeyim sadece,
Farklý bir evrede…
Böyle bir þefkâti hak etmiyorum ben!..
Acýmanýn sýnýrlarýndan içeri taþacak kadar
Kocaman böyle…
Beni kaybedecek kadar içinde…
Kalp hoplatan o kadýný koparýp atan içimden,
Bir gölgeye çeviren beni…
Bu elbise uymuyor ruhuma,
‘Yaþlýlýk’ denen bu kalýp…
Þeklimi çalýyor benden,
Boþ bir çuvala benzetiyor beni.
Ben seçeceðim bundan sonra o elbiseyi,
Kendi yaþlýlýðýmý giyineceðim!..
Þeklimi belirginleþtirerek
Var edeceðim onda kendimi.
Korkmayýn, örtmeye yeter beni elbisem…
Üstümden dökülmez,
Bana zorla giydirdiðiniz gibi…
Kahkaha atmama engel olmayacak elbisem…
Hiçbir sýnýr koymayacak
‘Önceden olduðum o kadýn’la arama…
Bulutlardan fal tutacaðým O’nun gibi,
Islanmaktan korkmadan yaðmurda yürüyeceðim.
Sýnýr çizgisi olacaksa,
Sizinle olacak sadece aramda…
Bana dokunamayacaksýnýz artýk kolay kolay öyle…
Sevemeyeceksiniz beni,
Minnoþ kedinizmiþim gibi…”
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.