Yalnýzlýk; geceleri þâha kalkan zebâni, Karanlýk; gözü dönmüþ ve kudurmuþ yabâni, Ufukta kör bir yýldýz; izini sürüyorum Gecenin ortasýnda bilinçsiz yürüyorum.
Boþtur yakalarýmý kaldýrýþým boynuma, Issýz yollar,soðuðu sokmuþ bir kez koynuma.. Kýrlaþan sakallarma bir tokat gibi çarpar Yaðmur damlalarýný,uðuldayarak rüzgâr.
Sýrtýmda,bir yaþamýn aðýrlýðý; anýlar Ve sevgi; yüreðimde küllenmiþ bir kývýlcým! Bu yorgun yolculukta bir tek gerçek dostum var; Her adýmda büyüyen, geçmiþ yýllara hýncým...
Solumuyorum sanki; hafiften inliyorum Hýrýltýya dönüyor giderek nefeslerim Ve tatsýz bir mûsiki,nefretle dinliyorum; Islak kaldýrýmlarda kendi ayak seslerim...
ÜNAL BEÞKESE
Sosyal Medyada Paylaşın:
ünal beşkese Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.