Otobüsün penceresinde yorgun yüzler…
Bense karþý kaldýrýmdaki bankta,
Baþka bir yorgun…
Bakýþýyoruz onlarla karþýlýklý,
Birbirimizde seyrediyoruz yüzümüzü…
Sisler daðýlýyor baktýkça baþka baþka yüzlere,
Gideceðimiz yer daha netleþiyor.
Temize çekiyoruz hikâyemizi
Baþka yüzlerden yansýyan kendimizde…
Biraz yabancýlaþmýþ, bizden kopmuþ
O parçamýz
Otobüsteki yolculardan biri olmuþ,
Bakýyor karþýdan bize sanki…
Bizi burada tutan tüm baðlarýný koparmýþ
O yanýmýz el sallýyor bize,
Hiç tanýmadýðýmýz o kiþinin yüzünde…
Orada bir banktan bakarken göremediðimiz
Yollara saptýrýyor bizi o parçamýz…
Otobüse binmiþ giderken
Bizi de baþka bir otobüse bindiriyor sanki,
Karþý kaldýrýmda býrakýyor öncemizi…
Daha geniþ geniþ bakýyoruz o resme,
Her an gidebilecek bir yolcunun gözlerinden…
‘O kadýn’ý baþka bir yere koyuyoruz mesela…
Pencereye daha yaklaþtýrýyoruz,
Evin en güneþli yerine…
Onu hep gölgede kalmaya mahkum eden
Ne varsa silip atýyoruz resimden.
‘Gölgedeki o kadýn’ý anlatan
Resim olmaktan çýkarýyor,
Baþka bir resme çeviriyoruz onu…
Ruhu ýsýnmýþ bir kadýný anlatan,
Daha güneþli…
Yerimizden kalkýyor,
Ýlerlemeye baþlýyoruz kaldýrýmlarda…
Ýyice dinlenmiþ ayaklarýmýzla
Hýzlý adýmlar atmaya baþlýyoruz.
Yüzümüzde yeni açan tomurcuklarýn tazeliði,
Bizi anlatan o resmin içini ruhla doldurmaya
gidiyoruz kararlý adýmlarla,
O kadýný gerçekten var etmeye…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.