SEVEMEDİM...
SEVEMEDÝM...
Yaþadým yoruldum hayatý boþa,
Boþuna tükendim ah koþa koþa,
Olup biten derdi yazdým bir taþa,
Ben fani dünyayý hiç sevemedim...
Bir döndüm geriye yaþam komedi,
Sen sen ol bekleme hiç vefa dedi,
Taþ güneþi gördü yaðmuru yedi,
Bu fani dünyayý hiç sevemedim...
Para,pul,mal,mülkle sürüle sefa,
Oðul,kýz,kardeþlik bir baþka cefa,
O yolun sonunda girdim bir safa,
Mert fani dünyayý hiç sevemedim...
Alan el mahkümdur veren el üstün,
Zannetmem verince dikile büstün,
Kýrýlmýþsa gönlün boþ yere küstün,
Dert fani dünyayý hiç sevemedim...
Gönül tüketerek ettim hep feda,
Karþýlýk görülmez birde naz,eda,
Kaynak tükenince etmeden veda,
Baht fani dünyayý hiç sevemedim...
Þeyhim; Derki bekle Allah’tan rýza,
Umut baðlamak yok oðlanla, kýza,
Hak yolun ayýrma varma haksýza,
Taht fani dünyayý hiç sevemedim...
Nurettin GÜLBEY
Saat: 09:03
09.10.2024
YALOVA
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nurettin GÜLBEY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.