Yılkı

bir þehrin kulaklarýný çýnlatýyorsa çýðlýklarýnýz, göðsünüzü yumrukluyordur birileri...

-herkes kendi yarasýndan sýzýyor zamana-

bir yýldýz kümesi gibi gözlerime dizildi içimdeki sýr.

"sokaðýn tavaný kadar"
dilek tuttum..

sustum, "söz oldum", cümleye kuruldum..

þiirlerin yolu, þarkýlarýn ömrü kadar, almalýydým uzun çöpten hakkýmý "sokaðýn tavaný kadar" gitmeliydim…

su ateþe içini dökmeden dönmeliydim,
özgürlük ile esaret arasýndaki o ince çizgiye.

acýlarýmýn üstüne basa basa yürümeyi öðrendiðimde olmalýydým âþk

us’umu ýsýran cevher
kalbim ki; nâr
suya içimi dökmeliydim.


Sude Nur Haylazca


(Vaha Sahra)

Sosyal Medyada Paylaşın: