Kıyı

Üzerimde sökük hýrka, yýldýzlara açýlan düþ kuytusuyum.


Ayan beyan serap yüzümde yüzün. Kanayan sahrama vaha gülüþün.



Yakub’un hasretiyle kuyuya dolan gözyaþýyým.


Tabularý yýkmýþ Züleyha’nýn kudretli sevdasýyým.


Ey semaya açýlan kuyum, ey aþk amayým!


Sual olunmaz hikmetinden denilen nefesteyim.


Kardeþ b’aðýyla itildiðim karanlýktayým.


Sýký sýký baðlý kabuðum, yarayým…



Yakub çaðrýsýyla sus inleyen kuyu.



Sabahý elleriyle ýþýksýz gözlere süren Yusuf.


Züleyha narýn darýnda, bulana dek Yaradan’ý!


Ey, müjdelenip, mühürlenen vuslat!
Kýyýna vurdum…



Sude Nur Haylazca

(Vaha Sahra)





Sosyal Medyada Paylaşın: