Güz Nakaratları

gözleri nem çocuklar uyuyor kirpiklerimde
düþlerimi satýyorum Affan dedeye
aðrýsýz ninniler karþýlýðýnda
bakýþlarýmýz adanmamýþken henüz
dolunay parlaklýðýna


kendime düðümlenip
kendime çözülüyorum
sesimi okþarken usul usul
mum aðýtlý þarkýlarýn
unutulmaya yüz tutmuþ güz nakaratlarý


bin parçaya daðýlýyor yüzümün aynasý
bulanýk nehir sularýna karýþýyor
aklýmýn en deli yaný


tenha uyaklý çok sesli bir zamanýn
sýrtýna yaslamýþým sýrtýmý
yaþlanmýþým
yakýnlaþmýþým
yanýlmýþým

konuþan ben deðilim anlamadýn mý
sarýlsana bana


uzun zaman oldu
karanlýðýn gizinde
ellerimizi seslenmelerinden tanýmayýþýmýz
oysa hepimizin dilinde ayný alfabe
söz konusu an olunca
harflerin boyunlarý kýldan ince


su istiyorum diyor balkonda sardunya
biraz güneþ
biraz martý hýrçýnlýðý
gün boyu aç susuz yakarýþlarýnda

unuttum kapý arkalarýna bakmayý
yatak altlarýna
dolap içlerine
çekmece artlarýna

odalarýn duvarlarýnda
bakýþlarý karanlýk saðýr gölgeler
yalnýz býrakmayýn beni
korkuyorum


ýslak denizler üþüyor gecenin bir yarýsý
derken uzuyor caddelerde
yalnýzlýðýn zehirli dallarý
mýzýkalarda yýllanmýþ bir melodi oluyor
kaldýrýmlarýn eskittiði daðýnýk dünler


ne güzel gülüyorsun
desem de
bazý özlemleri eksiltmiyor
parmak hesabý yetmeyen yýllar

gözlerim açýk rüya görüyorum
dokunmak istiyorum
yaklaþtýkça kaybolan siluetine
son defa ardýna dönüp
’’arkadaþým’’ diyorsun

ninniler düþüyor beþiklerden
yara bere içinde artýk tüm kelimeler

sustun
sustum
sustuk


sen yine de
sulamayý unutma balkondaki sardunyayý






Gia.


Sosyal Medyada Paylaşın: