Pervane

mil çekilmiþ gecenin gözlerine
dudaklarýna sessizlik mührü
bana borcun var diyor
alaca bir ses
duvarlarýn çok ötesinde



aynalar olmasa
görebilir misin yüzünü
kendine uzaklýðýný
ölçebilir mi adýmlarýn



yaralara þiir basmalýyým
silinsin is lekeleri dünyanýn


bir uçurumdan
yukarý doðru koþuyor nefeslerim
ay baþýmýn üstünde
çekilmekte olan denizlerin
maviliðini giyinmiþim
durmak bilmiyor yüreðimin kýyýlarýna çarpan
dalgalarýn asiliði



incinenlere üþüyorum
dallarýndan kanayan tomurcuklara
kirli paslý eller düþüyor aklýma
bir aðýzdan konuþuyorlar
onlar konuþtukça
yaz ortasýnda buz kesiyor
sýcak kanlý cümleler
göç eden kýrlangýçlarýn
hikayelerini yazýyorum italik harflerle
bembeyaz zambaklarýn yapraklarýna



kim bilir kaç alfabe eskittim sýrlý suslarla
gördüðüm her rüyada bir karýþ uzadý boyum
bütün kapýlar kapandý yüzüme
yine yeniden yollarda düþtüm


gitme kendinden
emanet etme düþlerini
yaðmalamaya hazýr köþe baþlarýna


dalgýn mevsimlere müptela
gidiþler dolaþýyor damarlarýmda
kaný çekilmiþ þehirlerin
dumansýz flu bacalar
saniyede bir billboard reklamlar
gülüþsüz makyajlý yüzler

zamanýn içinden çýkarýyorum anlarý
düþün diyorum
ya da
candan öte bir yol var mý gideceðin
kaçýrma gözlerini gözlerinden
susma



oysa
bazý kadýnlar o adamlarý çok sevdiler
bazý adamlar o kadýnlarý
elde kalan sýfýr
pencerelere çarpýp ölüyor kuþlar




Gia.


Sosyal Medyada Paylaşın: