B'ölünmüş Zamanlara Denk Düşen Şarkılar
Gia.
B'ölünmüş Zamanlara Denk Düşen Şarkılar
-gözlerini kapatma sakýn
sen ne zaman gözlerini kapatsan
her gece göðsümde
kalabalýklar içinde yalnýzlýða aðlayan
bir Ýstanbul oluyor mevsim
ve susuyor renkleri
Çiçek pasajýndaki çiçeklerin-
günlerden cuma
aylardan bilinmezlik
yýllardan kötülük
taç yapraklarýn aksi vurmuþ aynalarýn güzüne
saðda solda ötelenmiþ sözcükler
hepsi kendi maðarasýnda yarasa uykusunda
iyi bak kendine derdin
sen de dönüp içine baksaydýn görebilirdin
dili çatallý harflerin uçlarýnda
güneþten sararmýþ kan lekelerini
bazen
gitarým yanýmda olsaydý diyorum
müziðin iyileþtirici etkisinden medet umarak
ne iyi gelir bize bu saatten sonra
su doku çözerken düþünmek
ya da bir kitabýn
bilmem kaçýncý defa anlattýðý hikayede
nefeslenmek
film kahramanlarýna öykünüp
düþlerce kendini aldatýþlar mý
söylemediklerimize üst üste mezarlar kazarken
nasýl da güzel katlediyoruz zamaný
ölü çocuklar doðururmuþ þehirlerin çatýlarý
ve güller bitmiyormuþ
nemi her dem taze kirpiklerin topraklarýnda
bir türlü hatýrlayamýyorum o þarkýyý
kýrlarda bitmeyen bir koþuya eþlik ederken
ayaklarým
yoruldum...
yaþam uzun bir maraton
kaçýncý olduðun deðil yarýþý bitirmen önemli
derdi babam
yaþ aldýkça
kendi kendime konuþtukça
anneme daha çok benzerken
kalbimde her an yanmaya hazýr bir kývýlcým
hiç olmazsa ellerimi bulabilseydim
bunca daðýnýklýðýn ortasýnda
ateþe verirken kirli vicdanlar merhamet tarlalarýný
kaldýrým taþlarýnýn soðukluðunu içine çekerek
aðlýyor caddeler
ardýmda kalan
gölgelerin buzdan dudaklarý
içimde aklýný kaybetmiþ
kocaman bir çocuðun parmak izleri
bu kadar azalmýþ olamam
böylesine eksilmiþ
ve griye bu kadar yakýn bir deniz
yosunsuz, midyesiz
yürüdükçe uzaklaþýyorum seslerden
damarlarýmda yankýlanýyor kalp atýþlarým
göz çukurlarýný talan etmiþ karýncalar
yurtsuz evsiz kaplumbaðalar
ne çok kýrmýzýsýn dünya
ister baðlayýn bakýþlarýnýzý
saðýr oluncaya kadar kanatýn kulaklarýnýzý
isterseniz düðümleyin dillerinizi
bölünmüþ zamanlara denk d’üþüyor
çoktan adýný unuttuðum þarkýlar
kargalar üþüþüyor
nefes alan gözleri açýk cesetlerin baþlarýna
Gia.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.