Çok dar geliyor bu kýyafet…
Yanlýþ anlama, görünürde bir sorun yok!..
Tam olarak oturmuþ pantolon,
Biraz yýpranmýþ da olsa…
Bahsettiðim o deðil,
Baþka bir kýyafet, üzerine geçirilen…
Yanýndan geçen o yaþýtýn genç hani;
Onda olmayan o görünmez þey,
Örten üzerini..?!
Onunki gibi deðil sendeki;
O þeffaf örtü, herkeste olan…
Çöp tenekesinin içinde debelenirken
Daha da daralýyor gitgide,
Dikiþ yerleri atýyor,
Ýsyan ediyor
“Bu bedene ait deðilim” diye…
Zaten hangi beden ister ki onu,
Böyle delik deþik..?
Yaðmura da, sýcaða da
Bir þemsiye olmayan…?
O örtü, korusun diye deðil mi
Onlardan seni oysa,
Dýþarýnýn tokatlarýndan..?
Çöplere basýyor,
Ýçinden lazým olanlarý ayýrýyorsun…
Yanýndan geçen genç
Telefonuna bakýyor o anda…
Bir video seyrediyor
Hayata dair:
Çöp toplayan gençleri anlatýyor…
O ekrandan seyrediyor seni,
Bir cam koyarak aranýza.
Sana deðen rüzgârý hissetmiyor hiç,
Güneþ tatlý tatlý okþuyor yüzünü…
Þeffaf örtü tam oturmus üstüne,
Tam bir ayna oluyor gökyüzüne;
Yazýn ortasýnda bulut yýðmýyor o göðe,
Tek bir deliði yok.
Baþka bir gökyüzüne müsaade etmiyor,
Baþka türden rüzgârlara…
Çöpte debelenen bir gencin
gökyüzünden
Küçücük bir esinti bile deðdirmiyor
Ait olduðu o gence…
Þemsiye oluyor ona.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.