Dinmedi Sızım

Bir olan derdimi, bine katladýn,
Dinmedi hiç zârým, dinmedi sýzým.
Sýlanýn yolunu, yine atladýn,
Dönmedin can yârim, dönmedin nazlým.

Ben uykusuz iken, yatýyordun sen,
Vurdumduymaz, keyif çatýyordun sen,
Yangýnýma odun, atýyordun sen;
Sönmedi hiç harým, sönmedi közüm.

Çilekeþ gövdemi, yýllar devirdi,
Yalnýz dolu deðil, seller de vurdu,
En son yapraðýmý, yeller savurdu;
Olmadý baharým, olmadý yazým.

Ben sensiz noksaným, ben sensiz yarým,
Bilmem ne haldeyim, kaçtý ayarým,
Adýný andýkça, coþtu efkârým;
Susmadý hiç curam, susmadý sazým.

Ayýlmam güç oldu, zamansýz þoktan,
Hasreti sýrtýma, yük ettin yoktan,
Sabýr taþý olsa, çatlardý çoktan;
Bitmedi hiç zorum, bitmedi cezam.

Öðütür bizi de çarkýnda alem,
Ben giderim kalýr, arkamda elem,
Ýlham perim uçtu, farkýnda kalem;
Kalmadý þiirim, kalmadý dizem.

Sevenler kavuþmaz, bu bir yasaymýþ,
Aþk dediðin meðer, keder, tasaymýþ,
Kelebeðin ömrü, kadar kýsaymýþ;
Gülmedi kaderim, gülmedi yüzüm,
Gelmedin Gülnare’m, bu muydu sözün?

03.10.2024
Muhittin Alaca

Sosyal Medyada Paylaşın: