Hüzün ve ölüm ne çok yer buldu gözlerimizde, Eskisi gibi kanmaz oldu vicdan, Az önce yaktým içimdeki yangýný, Az önce vardým ömrümün tam ortasýna, Az önce yamadým içimdeki hüzünlü boþluðu Ve sundum size; Hüzünlü bir þiir olarak Sessiz, sahipsiz. Kalbim, yonttuðum kalemin bekçisi, Yongalar dökülürken yorgunluðumdan, Bir yanýk kokusu yükseliyor ciðerlerimden... Masum çocuklara, Gözü yaþlý annelere, Ve dünyanýn þimdiki haline aðlarým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Oktay Güvener Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.