Týkýrtýlarý hayatýn,
“Duy ben”i diyen çaðrýsý
Dürtmeye yeter mi yorgun bir ruhu?!
Karþý komþunun penceresi gibi
Gülümsetir mi bir evi?
“Gün baþlýyor” diyen kepeklerin sesi,
“Simitçi” diye baðýran çocuðun
Yetmeyen nefesi
Olmasý beklenen o adamýn
sesi yapmaya incecik sesini
Yetmez mi uyandýrmaya
O uykucu, miskin kediyi içinde?..
En azýndan ona bol gelen
O büyük adam elbisesini
Üzerine zorla geçirenlerin
uyandýrdýðý öfke..?
…Ve sonra
Karþý komþu o kadýnýn týkýrtýlarý
Mutfakta mis kokular saçarak
Bir þeyler hazýrlarken;
Yetmez mi günü baþlatmaya
…Ve ayna olmaya yeni baþlayan bir güne?..
Kokularla, seslerle yarattýðý o büyüyle
Çok hoþ gösteren bir ýþýk düþürmesi güne;
“Sofra hazýr” diye sesleniþi sonra,
O sesleniþte “günaydýn” demesi
Komþularýna,
Açmasý yeni güne pencerelerini…
Uyandýrmaya yetmez mi
O miskin kediyi içinde?..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.