YOL

YOL
Karanlýðýn ortasýndayým, iç sesim savcý
Bitmeyen sorular boðuyor beni
Olmamýþ bir hayatýn iyi bir talebesiydim oysa
Cezadan deðil korkum, ýþýðý bir daha bulamamakta,
Düþtüðüm yer kör bir kuyu,
Elimde ümitlerle bezenmiþ geçmiþten kalmýþ bir meþale
Hergün bir ümit ýþýðý daha sönüyor
Yolumu bulmaya çalýþýrken kayboluyorum
Yüreðim gerçek aþka kanat çýrpar
Aklým ise beyhude geçmiþe gider
Bir savaþ meydanýndayým yaralarým kanýyor
Ne bir merhem vardýr ne bir deva
Týrnaklarýmla , ellerimle gitmeliyim sanki kalan yolu
Korkuyorum bu çýrpýnýþ boþuna çýkar diye
Herþey son bulur da kahrolurum diye,
Yönüm kuzey , dermaným bitmiþ .
Tutunmak istiyorum birþeye ,
Tuttuðum herþey kýrýlýp elimde kalýyor
Yalnýz yürümek benim kaderim
Tüm yollar gözümde büyüsede.

Sosyal Medyada Paylaşın: