Kahvaltý bitti, kalkalým artýk!
Hafta ortasý, oyalanmayalým…
Uzun uzun bakmak yok ötelere,
Ýlle baþkalarýnýn da gördüðü þeyler görmelisin.
Zihninden geçenler uçuþmamalý öyle gönlünce;
Yumuþatan gölgelerle okþayarak gerçeði,
Sevimleþtirmemeli.
Dimdik durmalýsýn çünkü,
Dýþarýdaki o çok gerçek yerde…
Kahvaltýda çayýný yudumlar gibi
Keyifle yudumlamalýsýn
O çok sert içeceði…
Çok fena çarpan
Ama sarhoþ eden deðil kesinlikle,
Aksine kendine getiren seni…
“Kendim mi?!” deme öyle alaylý alaylý,
“Herkes olmak mý kendim olmak,
Kaybolmak mý yani?!”
Ýþte tam da o demek ya hayat zaten!..
O yüzden “çok da oyalanma kahvaltýda” demedim mi;
Yumuþatma gerçeði!
Köþelere çarparsýn sonra,
Zihnindeki bulutsu dünyada sanýp kendini…
Herkes gibi sen de ertelemelisin
O bulutlarýn arasýnda gezinmeyi özgürce…
Onlar gibi o kýlýfý geçirip üzerine tüm gün,
Bir sýrrý paylaþýr gibi
‘Herkesleþ’melisin.
Yoksa hep o sofrayý özler durursun…
Bardakta kalan o çayý;
Buharýný savura savura
Sislere bürüyen gerçeði…
Onun sýcaðýný ararsýn hep,
Ana kucaðýný…
Bir adým bile atamazsýn dýþarý!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.