Yürüyorum

Yürüyorum,
Bozuk bir sokak lambasý damlýyor,
Altýndan geçiyor,
Islanýyorum,

Bir köpek herkese havlýyor.
Gülenler baþkasýna,
Aðlayanlar bana bakýyor.
Yalnýzlýk en büyük yoksulluðum.
Yüreðime akþam doluyor.

Bir anne düþünme susmalarýnda,
Bebeðinin gözünde temaþa,
Yüzünde kiralýk gülüþ oluþmakta.
Oðlu test edip ne kadar uzaklaþabileceðini,
Annesine geri koþuyor.
Genç kýzý, güzel olup olmadýðýna bakýyor,
Karþý cins aynalarýndan,
Perçemi raks ediyor,
Yürüyüþ müziðinin ritminden.
Ve bir baba,
Ceplerinde fakirliði,
Karardýkça bahtý, aðarmýþ saçlarý,
Hayatýn gemi aðzýný parçalamakta.
Göz ardý edilen görme engelli biri,
Türkü söylüyor:
‘’ Geceler yârim oldu…’’
Nice emekliler zamana oynuyor.
Bir dede,
- Bi hayli geç olmuþ, kalp saati, -
Gülmeyen yüzlere gülümsüyor,
Mustafa Kemal’i ve Kuvay-ý Milliyecileri,
Torunlarýna anlatýyor,
Gururlanýyorum.

Yürüyorum,
Karþýma bir park çýkýyor,
Dinleniyorum.
Açýk unutulan bir çeþmenin kaný sýzýyor,
Bekçi söylene söylene gidip durduruyor.
Üniversiteli sevdalýlarýn liseli þýmarýþlarý parký çýnlatýyor.
Gözlerim boþ bir salýncakta sallanýyor,
Kar taneleri, boþ salýncaðý dolduruyor,
Salýncaktan, çocukluðumun hayali kovuluyor,
Gidiyorum.

Sevdiðim kýzla karþýlaþacaðým birazdan,
Biliyorum, nasýlsa biliyorum.
Ýþte geliyor karþýdan,
Yine bakýyor gönlüme,
Bu þehirde kaç tesadüf yaþýyor?
Hem sevmeler niye insanlardan daha az?
Bilincimde O, duygumda aþký varken beni suçüstü yakalýyor.
Saçlarý sanki bir þelale gibi akýyor.
-En kýymetli mücevheridir O’nun utangaçlýðý, -
Ýmrenip kýzarýyor güllere.
Gözlerime gelinliðe bakar gibi bakýyor,
Yine bakýyor gönlüme.
Ne zaman Onu görsem,
Feshederim aklýmý.
Vakti zamanýnda,
Harcamýþtým bütün gitme deðiþlerimi.
- Dur sevgili dur, hep böyle duru dur,
Kalbindeki bensem, aklýndakini unut dur.-
Bir süre seyredip ardýndan,
Kendi yoluma yöneliyorum.

Zaman efkarýmýn gölgesi gece olmakta.
Sanki Ay tek gözünü kapatmýþ da göz kýrpýyor.
Uyuyakalmýþ bir sokak lambasýný bana gösteriyor.
Bir sokak çocuðu gözyaþlarýný satýyor,
-Bilmem hile mi, gerçek mi.-
Suya çýrpýnan balýk gibi,
Bacaðýmdan hayata tutunuyor.
Param yok utanýyorum,
Kar yaðmýþ saçlarýna,
Sadece þefkatimi veriyorum.

Rüzgâr devriye gezmekte,
Ölümden öte bir köyde, rüzgâr içen çiçeklerin kafasý güzel,
Sanki koþmak istiyor, kuþ mýknatýsý aðaçlar.
Tüfek sesinden sonra havalanamadý bir kuþ,
Ay’ýn gözü üzerimde.
Aðlayanlar gülmeye, gülenler aðlamaya yolcudurlar.

Geceleri sabah olunca bitmeyenler,
Ateþ yakmýþ ýsýnýyorlar.
Bir vefakâr,
Kederli dostunu itiyor,
Uçurumdan hayat tarafýna.
Sigaralarýnýn dumaný düþüyor,
Hava çekimine.
Derin bir Türkü söylüyorlar,
Aþýk Mahzuni Þerif’ten,
Çok kýzmýþlar hayata,
Gözleri herkese baðýrýyor.
Ýçim Onlara hemen dost oluyor.

Yürüyorum,
Toprak üþümesin diye yaðýyor kar.
Bozuk bir sokak lambasý damlýyor,
Altýndan geçiyor,
Islanýyorum.
Havlayan köpek barýþmýþ herkesle,
Gidip tokalaþýyorum.
Sabah oluyor yüreðimde,
Seviniyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın: