Sürgün Günlükleri
Bu þiirde adý geçen kiþiler
Tamamý ile hayal ürünü deðildirler
… Merhaba Abbas
Merhaba iki gözüm
Biliyorum, uzun zaman oldu gelmeyeli
Sakýn unuttum sanýp ta, tüfek çatar gibi çatma kaþýný
Hastane, postane iþleri bu ara býrakmadý peþimi
Yoksa iki elim kanda olsa gelirdim bilirsin
Gelemesem de, mektup yazar sorardým halini hatýrýný
Þimdi sen mapustasýn ya
Günde bir saat havalandýrmayý özgürlük sayýyorsun ya
Sen gideli
Bende bu koca þehirde sanki hücreye týkýldým
Günlerdir adým atmadým sokaða
Balýða bile çýkmýyorum
Þiirde yazamaz oldum
Elim varmýyor kaleme, kaðýda
Sende bir alemsin be Abbas
Tamam, kabzýmal Feyzullah ve adamýnýn boþ kafalarýnda
Birer raký þiþesi kýrýp bir güzel marizledin de
Kýrýk raký þiþesiyle, mabatlarýna faça atmak ne ya
Duyduðuma göre, hala sandalyede oturamýyorlarmýþ
Haberin olsun
Senin gibi mülayim bir adamýn lakabý
Façacý Abbas’a çýktý artýk bizim mahallede
Geçenlerde biri ile tanýþtým Abbas
Uykusuzadam diyorlar namýna, ki adam efendimi efendi
Daha doðrusu adam ermiþ
Yok caným öyle ermiþlerden deðil
Adam þiir yazmanýn Nirvana’sýna ermiþ
Bir þiir yazýyor
Sanýrsýn Fatih gemileri karadan yürütüyor
Sanýrsýn Ferhat külüngü ile daðlarý deliyor
Sanýrsýn sunakta Nesimi can veriyor
Kulak ver bak ne diyor;
“Ben en çok geceleri susarým
Çünkü ben her gece
Yalnýzlýðýmý koyar kapýnýn ardýna
Doldurup kadehe rakýyý
Rastgele denk geldiðim türkünün kanatlarýna konar
Þiirleri yaren yapýp geceye
Üst üste sigara yakar ve
Sadece sana susarým”
Dedim ya Abbas adam yazýyor
Biraz sola italik yazsa da
Öyle körü körüne partizanda deðil ha
Yeri geldi mi soldan saða
Yukarýdan aþaðýya bir güzel sövüyor
Ah Abbas…
Þimdi burada olsaydýn
Sen, ben, birde uykusuz abimiz
Bir su kýyýsýna çöreklenir, atardýk mangala balýklarý
Açardýk þiþenin kapaðýný
Bir güzel içer
Bu hayatýn gelmiþine geçmiþine
Aþkýn olmuþuna olmamýþýna
Bir güzel söverdik
Sakýn Abbas, sakýn içerde bir delilik daha yapýp ta
Uzatma bu sürgünü
Az kaldý be Abbas
Birkaç ay daha sabret
Hem artýk içeri, dýþarýdan daha güvenli inan
Artýk ölüm kol geziyor buralarda
Önceden
Ýlk çocuklar korunurdu bütün kötülüklerden
Þimdi, çocuklardan baþlýyorlar öldürmeye
Gözlerini kýrpmadan kýyýyorlar
Sýlaya, Leylaya, Narine…
Ölüm demiþken Abbas
Ah o el kadar bebeler ölmese de biz ölsek
He ne dersin Abbas
Biz ölsek…
O izbelerde pusuya düþürülen çocuklara siper edip kendimizi
Þöyle en afilisinden
Keje’nin Eþkýyasý gibi biz ölsek
Çocuklar hep gülse…
Biz hep ölsek
Dedim ya Abbas
Bu ara hastane, postane iþleri býrakmýyor yakamý
Bu eli kanlý hayatýn hangi pisliðine utanacaðýmý þaþýrdým
Birde sen yoksun
Ýyiden iyiye yaþamaktan tiksindim
Kim bilir belki de sen içerdeyken
Biter bu büyük aldanýþ
Belki bu son þiirim olur
Belki bu son çýrpýnýþ
Doktor ikide bir “kalbin” diyor Abbas
"Kalbin çok hýrpalamýþ”
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.