Fa Diyez
ne kadar üflesen de yaralarýma
bitmiyor bu hüzün
geçmiyor bu yorgunluk anne...
bir apartman dairesinde býrakýyorum
son sözlerimi
duvarlarda örümcek aðlarý
aðlarda yaþam belirtisiz sinekler
gölgesini yitirmiþ devrik nefeslerim
balkonla kucaklaþmýþ
sarmaþýðýn arsýz dallarý
yaklaþmýyorum
içimde önüne geçemediðim
bir korkunun incecik sancýsý
hafiften rüzgâr esiyor
her an biraz daha ölüyorum diyorum
her gün biraz fazla
bakýþlarým sis
ellerim kan
darmadaðýnýk odam
bolero çalýyor üst perdeden
Pýnar Kür’ün bir deli aðacýnýn
nabýz atýþlarýný duyuyorum kalbimde
aþýk olmak gerek diyor bazý sesler
’’aþýk olursan yürek olur kalp’’
güz sarýsý bir gülümsemeye
mahkum ediyorum dudaklarýmý
havada kokuþmuþluk
bunalýyor ruhum
neredeyim
neredeyiz
kim bilir kaçýncý intiharý bu
bakýþlarýn gözlere
sözlerin öz’lere
günlerin gecelere
salaþ bir yorgunluk yürüyor
adýmlarýmdan önce her yere
hiçbir þeyi deðiþtiremiyor olmanýn aðrýsý
ateþe veriyor içimdeki dallarý
soluyor çiçekleri göðsümün
gözlerimden öpmüyor artýk serçeler
bir þiirlik yolum kaldý biliyorum
bir þiirlik yeþil
bir þiirlik umut
seslensem buradan
uzaklardan ses verir misin sesime
nefessizliðimin yankýsý
sularda boðulan susuzluðum
turuncu þarkýlarýn fa diyezi
üþürsem ört üstümü unutma
aðlarsam
sus
sakýn dokunma gözyaþlarýma
Gia.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.