Eskiden aðaca, çarpsam düþmezdim!
Þimdi, meyvesinden sakýnýyorum…
Tipide, boranda hiç büzüþmezdim!
Artýk esen yelden yakýnýyorum…
Kýsa sayýlmazdým, çok enli deðil!
Öyle, iri kýyým bedenli deðil…
Alýngandým ama, bu denli deðil;
Þimdi konuþmaktan çekiniyorum…
Pek te hayalperest deðildim hani,
Dedimse sanmayýn hayli yabani!
Gece kalkar þiir yazardým yani;
Artýk boþ, boþ ufka bakýnýyorum…
Severdim çevreme güzel bakmayý!
Durgun sular gibi sakin akmayý!
Hiç sevmezdim kýrýp, döküp yýkmayý;
Her gün ona, buna dokunuyorum…
Mevsimler içinde, ilkbaharla yaz…
Çalardým, söylerdim elimde bir saz!
Birkaç kitap yazdým, okuyaný az;
O yüzden kendimi, çok kýnýyorum…
Þimdi, dolu baþak misali oldum…
Güz gülleri gibi kavruldum, soldum!
Geç te olsa artýk, kendimi buldum!
Özenle hep edep takýnýyorum…
Karaman-2024/09
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.