Umut belki diðer sayfadadýr diye okumadýðým kitap kalmadý. Bundan sonra düzelir her þey, diye diye ömürde bu benden kalmadý. Deðiþtim... Deðiþtim... Deðiþtim, diye diye deðer deðmezlere deðe deðe... Gömüldüm bir hülyaya ki bu hüzünlü beden, bu gamdan bir dem almadý. Öldüm, öldüm... Öldüm, ararken denk geldiðim ne varsa, yokluðuna gömüldüm. Ýlginin, þefkatin... Güvenin, hasretin(!) Soðuk ellerinde övüldüm, sövüldüm... Zamanýn hýrçýnlýðýnýn aðrýlý ateþiyle; bende ondan bundan yok, diye diye... Yok yere, el ocaklarýnda dövüldüm. Her yanýmý sarmýþken binbir türlü meltemin ateþi, Yandým anam diye diye alnýma konulan bir busenin sýcaklýðýyla(!) ayýldým. Öldüm, öldüm, öldüm... Ölüm diri, ben deðildim. Öldüm, öldüm, öldüm... O ben, ben deðildim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kenan Taban Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.