Bir düþün ezgisidir
Nefes/sizliðimde
Boðulup
Canýma batan dikenlerim
Sancýsýnda
Binlerce babasýz þiir çýkar sokaða
Denizsiz kentin kýyýsýzlýðýnda
Göðün karanlýðýný içen
Dudaklarýmdan
Ve
Siz geçersiniz
Her gün
Z/amansýzca
Düþüncenin dar geçitlerinden
Günün güncesine
O yüzden
Telaþlýdýr adýmlarým
Sanki hep
Size
Geç kalmýþ gibi
Afili yürürüm
Yüreðimin çýkmazýnda biten
Kentin sokaklarýnda
Siz ise uzakta
Þiir/siz
Bir eylem gülüþüsünüzdür
An’a
Umut giydiren
Ki;
Yokluðunuzun korkularýnda
Titreyen bedenimin
Hecesidir aþk
Sizi beklemenin ölçüsüzlüðünde....
Taylan KOÇ