Aklýma düþsen ayrýlýk oluyorum
Sýyýrýp atýyorsun düþlerinden
Anadan üryan, çýrýlçýplak kalýyorum
Bir þimþek çakýyor
Yýldýrýmlar arka arkaya düþüyor yüreðime
Bir yaðmur yaðýyor gözlerime
Bulutlar boþaldý sanýr korkarsýn
Oysa ben, sensizliðe ýslanýyordum
Dilime gelse adýn, adsýz kalýyorum
Tüm kelimeleri silip kitaplardan
Zorunlu olarak, seni ezberime alýyorum
Harflerin karmaþasýnda kayboluyor düþüncelerim
Yorgun hücrelerim, sen kimdin diye soruyor
Cevap bulamýyorum
Sakýndýðým her ne varsa seni
Pusuya yatmýþ bu gece yarýsý
Her istasyonda seni arýyor bakýþlarým
Tüm gölgeler sana benziyor gibi
Düþmek istiyorum arnavut taþlý kaldýrýmlara
Bir bekçi düdüðü ensemde ötüyor
Sensizlik buralara da gelmiþ nihayet
Sokak lambalarý yasta
Tüm otobüsler greve girmiþ
Dolmuþlar kalkmýyor artýk bir-iki
Duraklarda sessiz bir insan kalabalýðý
Ýçimin üþüyen kalabalýðýndan habersiz
Çýðlýk çýðlýða susuyorum
Gözlerimi baðladýðýn siyah mendili çýkardým artýk
Caným yanýyor bu cehennemi isyanda
Bakýþlarýmdan kan sýzýyor ýlgýt ýlgýt
Suskunluk muydu miras býraktýðýn da
Konuþamýyorum
Zaman kör edici bir hýzla geçerken
Ters dönmüþ bir kum saatinin içinde hapsoldum
Hangi takvimin arasýna saklandýn da
Bir türlü sobeleyemiyorum
Eylül GÖKDEMÝR/06.10.2008