Hüzün.

Neyi sýnamak istiyorsun bende.
Kaç beden acýya sýðabileceðimi mi
Acýlarýn en telvesinden içmiþim ben gülüm.
Acýlarýn sokaðýnda baþým dik yürürüm ben.

Sessiz, sessiz ilerliyor zaman sonbara doðru.
Göçüp gitmeye meyilli duygular, kuþlar gibi.
Gözlerim buðulanýyor yine, terk edilen aþýklar gibi.
Bulutlar gibiyim, dönenceler içinde savruluþlarým.

Bana, aþk nedir diye sorma, sorma sakýn.
Bilmezmisin ki, gözlerindeydi savruluþlarým.
Yaðmurlar yaðacak yine, toprakla vuslata hasret.
Her vuslat cennet kokusu gülüm, biter mi özlemek.

Ayaklarýmýn altýndan kayýyor zemin, özleyince.
Ah! Çöle döndü gönül bahçem sen gidince.
Yaðmurlar gözlerimde bulut, bulut be sevdam,
Ha yaðdý, Ha yaðacak, sanki bir dönence.

Hep ayrýlýða mý yazýlýr bu þiirler ki, ah be, ah!
Çekilmez oluyor yollar, aþký hasrete ekleyince.
Ben aþký sen bilip, gözlerinde yitirdim benliðimi.
Ne olur, geri ver ne olur, sende mahsur kalan kimliðimi.

Bir ayrýlýk, kaç ölmenin karþýlýðýdýr bilmiyorum ki,
Hep bulutlara mý ulaþýr yanmanýn dumaný.
Kaç ayrýlýða yelken açtý hüzün gemileri ki,
Hep ayrýlýklar mý sýnadý aþk denilen limaný.

Sosyal Medyada Paylaşın: