Kadehim

Anlaþýlmaz bir hal aldý,
Düþünemeyen yýðýnlar halinde,
Her þeyi anlamsýz kýlan insan,
Bunlarý düþünüyorum.
Þarap kadehi, dert ortaðým,
Göstermelik mutluluk,
Sadece bir yanýlsama.
Bana, sana,
Ben mutluyum derken,
Esasýnda kitlesel bir duygu,
Ölümü görüyorum.
Göstermelik duygular,
Ve bir daha kadehimle dertleþiyorum.

Bir yudum alýrken,
Hayatýn acý tadýný hissediyorum,
Sözde sevinçler içinde kaybolmuþ,
Gerçekten uzak, hayali bir dünya.
Her kadeh, bir sýrdaþ,
Her yudum, bir hatýra,
Sahte neþeler içinde,
Kendi yalnýzlýðýmý buluyorum.
Zaman geçiyor, ama ben,
Ayný yerde sayýyorum.

Ýnsanlar etrafýmda,
Gülüþleriyle maskelenmiþ,
Ama gözlerinde bir boþluk,
Yüzeydeki mutluluk,
Derinlerde bir hüzün saklýyor.
Düþüncelerim karýþýrken,
Kadehimle bir kez daha dertleþiyorum,
Hayatýn tuhaf oyununda,
Gerçek mutluluðu arýyorum.

Bir akþam vakti,
Gök mavi, deniz derin,
Güneþ batarken,
Düþlerimle birlikte kayboluyor.
Hüznüm, sýcak bir rüzgar gibi,
Yüreðimi sarýyor,
Ama yine de gülümsüyorum,
Maskemi takýp,
Dýþarýya yansýyan bir mutluluk.

Kalabalýklar içinde yalnýzým,
Herkes bir þeyler anlatýyor,
Ama kimse dinlemiyor,
Sesim kayboluyor,
Kadehimdeki kýrmýzý,
Aþkýn ve acýnýn rengi.
Bir yudum daha alýyorum,
Zihnimdeki karmaþayý unutturmak için,
Ama içimdeki boþluk,
Her seferinde yeniden canlanýyor.

Geceler uzun,
Yýldýzlar parlýyor,
Ama içimde bir karanlýk,
Her þeyin geçici olduðunu biliyorum.
Göstermelik mutluluk,
Bir gün yok olacak,
Ama ben,
Her kadehte yeniden doðuyorum,
Kendi hüzünlerimle,
Kendi yalnýzlýðýmda.

Ve belki de,
Bu yalnýzlýkta bir anlam var,
Bir derinlik,
Bir gerçeklik arayýþý.
Kadehimle dertleþmek,
Kendimle yüzleþmek,
Bu hayatta,
Gerçekten var olabilmek için.
Son bir yudum alýrken,
Hayatýn ne kadar kýymetli olduðunu,
Ama ayný zamanda ne kadar aðýr olduðunu,
Bir kez daha anlýyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın: