Güz rüzgarı

Beni anlamaný beklemiyordum,
Özlenmeyi beklemek hiç olmadý.
Güz rüzgârý esiyor gene,
Anlamsýz, biraz seni andýrýyor;
Esip geçiyor, faydasýz...

Belki de bir gün,
Bir rüzgârýn ardýnda,
Kaybolmuþ anýlarda buluruz,
Birbirimizin sesini,
Yüreðimizde yankýlanan,
O eski melodiyi...

Gözlerin, derin bir deniz gibi,
Her dalga bir hatýra,
Her dalgada bir özlem,
Ve ben, o denizin kenarýnda,
Sana dair düþler kurarak,
Yalnýzlýðýn yükünü taþýyorum.

Gece olunca yýldýzlar,
Sana yazýlmýþ mektuplar gibi,
Her biri bir hikâye anlatýr,
Kalbimde saklý her bir iz,
Gözlerimdeki parýltý,
Seni arar durur, sessizce.

Yüreðimde bir boþluk var,
Seni düþündüðüm anlarda,
Düþüncelerimden kaçýþ yok,
Her köþe baþýnda sen varsýn;
Çiçekler bile solgun,
Sana kavuþma hayaliyle.

Bir gün rüzgâr döner belki,
Bir gün yollar kesiþir,
O zaman belki,
Anlamsýz özlem sona erer,
Bir araya geliriz,
Kalplerimiz arasýnda köprüler kurarak.

Ve ben, her sabah yeniden,
Gözlerimle seni ararken,
Güz rüzgârý esmeye devam eder,
Anlamsýz, ama bir o kadar gerçek,
Seninle dolu her anýmda,
Bir özlem daha eklenir yüreðime.
Sosyal Medyada Paylaşın: