/…Varlýðýnýn yaratýcýsýyým ben…/ . . . Benden damladý Ýlk nuften, Son sualin yine ben.. Aslýnda Yokluðundaki sýkýlganlýðýmdan doðrudum seni, Sancýsýnýn çýðýlýklarý Geceyi böldü, ordan anýmsýyorum… Ben yazdým bu hikayeyi Kalemimde verdiðin son nefes Dün gibi duruyor gecede… Göðüs kafesinin sahte soluklarý, Bir Damla kan Ve bi anlýk düþtü Kýrdým kalemini þimdi senin Anna Karenina Öldü….
Ýkibinyirmidört’ün Haziran’ý Ýstanbul… Sosyal Medyada Paylaşın:
ErkutDurmuş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.