YETİM
Unutulmuþ bir çaðýn susuz kalmýþ coðrafyasýnda geziyor hayalperest çocukluðum.
Tarlalarý bor, topraklarý kurak.
Hangi bulut geçse göðünden, için için aðlar körpe masumiyeti.
Masumiyet; ellerimde vitaminsiz kalmýþ kýrýk bir týrnak,
Gözlerimde; görmeye yardýmcý bir çift cam.
Parmaklarýmda; namus adýnda bir alyans.
♾
Her yanýndan yoksulluk dökülüyor çocuk yaþlarýmýn.
Ayaklarým küçük.
Adýmlarým, cüssemden daha iri gölgelerin altýnda, silik varlýðýmýn tek “öz” ifadesi.
Yürüdüðüm yollarýn engebesinde yorulurken,
varmak istediðim tüm adresler yabancý.
Bu kadar kaybolamaz derken insan için,
kendimi sonsuz bir uçurumda yuvarlanýrken buluyorum.
Ölüm düþüyor soluðuma, ürperiyorum.
Çocukken de ölünmez ki diyorum içimden fýsýldayarak.
Zaten fýsýltýdan baþka da sesim yok.
Sesim mahpus.
Sesim boðazýndan zincirli çirkin bir yaratýk.
♾
Elimden tutacak bir yaþama sevinci arýyor gözlerim.
Saðýmda solumda bir silüet..
Kalabalýklar içinde koþmaya baþlýyorum gözlerim kapalý,
kimsenin kimseyi anlamadýðý bir kirlilikte.
Sað elimle sol elimi tutarken buluyorum yine kendimi.
Susuyorum.
Susmak diyorum kendi içimden; susmak...
Söyleyecek sözü olmayýnca insanýn, tek yaptýðý deðil midir susmak?
Utanýyorum sonra.
Bu kadar suskunluk yakýþýr mýydý insana?
♾
Utanmak çocukluðumdan baþlýyor, hatýrlýyorum.
Sevildiðim zamanlar canlanýyor gözlerimde.
Yanaðýmdan çalýnan iki makas,
Þimdilerde toprak olmuþ sýcak bir kucak.
Yüzümde soluk tenli bir ateþ.
Sevilmek utançla nasýl akran olmuþtu öyleyse?
Zihnimde travma tadýnda anýlar birbiri ardýna at havalandýrýyor gri gökyüzüne.
Hangi at uçabilirdi oysa?
Hem neden gri gökyüzünde?
Derken fark ediyorum;
Varoluþum bundandý diyorum.
Karýncalara su vermeliydi birileri.
Boz ayýlarla sohbet etmeli, maðaralar keþfetmeliydi.
Ýcatlar bulacak yaþta deðildi insanlýk.
Belki de bu yüzden, boynuna urgan geçirilen hayaller düþmüþtü payýma.
♾
Bir kez daha geçiyorum çocukluðumun filminden.
Kare kare vuruyor yüzüme suçluluklarým,
baþarýsýzlýklarým ve yarým kalmýþ þýmarýklýklarým.
Anlýyorum ki; en kolay yetimlik,
Anne babasý ölünceymiþ insanýn.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.