SEN SADECE GEÇERDİN

Yüreðimi yasladýðým paslý balkon demirleri iz býraktý her yaslandýðýmda.
Aðýrlýðýný taþýyamadýðým platonik sevdamla kalakaldým evimin açýk hücre balkonunda.
Günde 2 vakit geçerdin önümden.
Her geçiþinde yüreðim asansör boþluðundan, uçurumlardan yuvarlanýr gibi yuvarlanýrdý.
Ve her defasýnda, bir kýrýk daha alýrdý aþk hastasý yüreðim.
...
Ýlkin sabah geçerdin saat 9:15’de.
Ellerin ceplerinde, nereye gittiðinden emin.
Sen geçerdin, göðsümde kasýrgalar kopardý.
fýrtýnalar, yeller eserdi.
insanlar þaþkýn, insanlar korkak...
Çatýlar uçardý, iri kökleriyle aðaçlar devrilirdi yollara.
sonra, sonra güneþ doðar ve alev alev yakardý...
Oysa sen sadece geçerdin.
...
Çaresiz pusardým bir kuytuya ve kaldýrým taþlarýný saymaya baþlardým.
Yüreðim ikinci geçiþinin heyecanýna gebe.
Dolu dizgin koþsun isterdim zaman.
Akmazdý halbuki, hantal hantal sallanýr dururdu yelkovanda.
Her þey kristal keskinliðinde dokunurdu gözlerime, tenime ve yüreðime.
Sýkardý anlamsýzca ve yorardý umarsýzca.
Zaman, dönmeyen akrep ve yelkovanda hapsolmuþçasýna geceyi vururdu pencereme.
...
Son kez geçerdin.
Saat geceyarýsý.
Sokak lambasýnýn loþ ýþýðý vururdu göz bebeklerine.
Gözlerinde yýldýzlar parlardý.
Önce usul usul sessizlik inerdi sokaða.
Gecenin sahipleri kulak kabartýrdý ayak seslerine.
Sen geçerdin, gözün bir sonraki dönemeçte.
Üzerine dökülen yýldýzlarýn parlaklýðýyla ve ýþýldayan gecenin koyu karasýyla...
Geçerdin!
Sen geçerken, çýðlýk çýðlýða baðýrýrdý yýldýzlar.
Biraz daha büyürdü ay.
Gece büyüsünü yayardý susmuþ bacalarýn dinginliðine.
Zaman saatini þaþar, en sevdiðim kitabýn kahramaný sen olurdun.
Oysa, oysa sen sadece geçerdin ...

Sosyal Medyada Paylaşın: