İSTANBUL PEMBE (49)

Ormanda Kýral Aslan,
hükmediyormuþ yalandan,
ama mavi göklerdeki tüm özgür kuþlar
biliyorlarmýþ ki
Kurnaz Tilkinin gizli ve sinsi bir hesabý var;
Her yere Tilki’lerini koymuþ,
Köpek ve Bozkurt da buna uymuþ.

O minicik pýrýltýlý gagalarý ile kuþlar
pýr-pýr kanatlarýný çýrpmýþlar,
yaþlý, hasta, ve güçsüz Aslan’ý
uyarmaya gelmiþler;
“Kýralým!” demiþler,
Her aðaç ardý pusuda bir tilki,
bu nedir ki?”

“Bunun adý Demokrasi’dir,
çoðunluðu olan ormaný yönetir!
Biraz daha
Ýhtiyacým var ona,
ömrüde az kaldý zaten...”
Hemen;
“Ama fedaileri tüm köþeleri tutmuþlar!”
diye sözünü kesmiþ kuþlar;
“O kuþ kadar beyninle,
sözümü keseceðinize,
sabýrlý olun biraz,
sayýca zaten onlar çok az,
yüzde-on bile deðil,
benim gücüme ne denir?”

Kuþlar bu sefer kuþ-dilince;
“Segenigin gücügüne sagalaglýgýk degenigir!”
Diye çýðlýk-çýðlýða yerlerinden zýplayarak havalanmýþlar
ve o küçücük, mini-minacýk beyinleriyle
pýr-pýr kanat çýrpýp cývýldayýp uzaklaþmýþlar.

Aslan ise yüzde-onluk Tilki’siyle
“Kafasý Dikine” gitmiþ
ve kuþ-dilince; “Þigirigimigiz” de
burada-böylece bitmiþ.

(*) ÝSTANBUL PEMBE þiirleri hayvanlar için yazýlmýþtýr. Hayvanlarýn dýþýnda hiçkimsenin alýnmaya asla-ve-asla haklarý yoktur!

Sosyal Medyada Paylaşın: