beni içimde yýkýlan köy evine sorun bir çam aðacýna bir ardýça asma yapraðýna sorun dalýný üþüten kara yere düþen çiy tanesine sorun
yorgunum. karþýmdaki duvar gibi vefalý bir yorgunluðum var ne demiþ Sait Faik "kendi peþimi bile býraktým"
boþ ver diyorum sonra yerime boþluk bile yakýþmýyor
kendi kendine gülerken buluyorum bana her yakýþmayaný gecenin söyledikleri düþüyor içime gecenin bilmem kaç uyanýþý
hadi beni içimde oluþan karanlýða sorun siyah begonvillere o vefalý duvarlarýn acýsý yükseliyor içimde aðaç dalý olmak gibisi var mý. diyor hele ki zeytin dalýysan senden aðacý yok
düþünme bunlarý düþünmüyorum
kalbim bastýrýlmýþ bir toprak oluyor. gülümsüyorum. nasýlsa beni hiç bulamayacaklar
keþke diyorum sonra omzuna konan bir kuþ olsaydým zeytin kuþu
sonra vazgeçiyorum .
Sosyal Medyada Paylaşın:
nepal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.