dinle. bugün o şiirlerden değil.

benim adým uzun zamandýr hiç söðüt olmadý Martha
dudaðým yeþile çalmadý
çakralarým kapalý.
çenemden aþaðýsý uçurum
çenemden aþaðýsý çorak.
kendime bakýyorum
baktýðým yer uzak ve çelimsiz
boynumdan aþaðý düþmeyi sevdiriyor hayat bana
hayat kelimesinin içinde bir maðara
ben o maðarada karanlýk olmayý biliyorum sadece
affet beni
varlýðýný geride býrakarak özlüyorum seni
elimde deðil


caným bir þeyler karalamak istiyor
aklýma geliyor bir güvercinin yüzü
ben. o güvercinin bileðinde zarif bir aðrý oluyorum
sen. o aðrýda bir gökyüzü


buralar baharý benden saklýyor Martha
gördüðüm þey bahar deðil
ben. ben deðilim artýk
herkesleþmeden geliyorum
oturduðum yer hep düþündüðüm yer
duvardan içeri giriyor bir melek
þaþýrmadan yapamýyorum
çiðdem çiçeði yeni yapraðýný fýsýldýyor kulaðýma
duyduklarým çayýr çimen ve aþk


yanaðýma çizdiðim çam aðacýnýn esintisini kapatýyor
kulaðýmýn içindeki ses
incinmeden duramýyorum.


aynaya en son ne zaman baktým bilmiyorum
içimde çatýrdayan þeyin adý zeytinin kalbi midir
sen kalbim misin
sen hiç bu kadar üzgün söðüt gördün mü
fesleðen koktu mu nefesin
balkonda unutulan rüzgar gibi oldun mu mesela
yaðmura en son ne zaman sevindin

bilmiyorsun.

dýþarýya her baktýðýmda susamýþ hissediyorum kendimi
sokaða acýkýyorum Martha
kedi olmayý özlüyorum
gözlerim. kuþlarý takip etmeyi özlüyor.
bir aðaca nasýl dokunulur. gün gelecek unutacaðým belki de
her yer çýkmaz bir koridor
ayaklarým yürümeyi vazgeçtiðinden beri her þeye saðýrým
bedenim hiçbir þey duymuyor artýk
þiirsel hiçbir þey yok elimde
duvarlararasý gidip geliyorum
biraz anneyim
biraz kadýn


en son ne zaman dokundun kalbime
onu bile hatýrlamýyorum


þimdi
o maðarayý unut
o maðarayý. son karanlýðýna kadar unut


dinle

bugün. bizim mahallenin kuþlarý gibiyiz Martha
biraz uçmayý unutuyoruz
biraz
her þeyi








.
Sosyal Medyada Paylaşın: