kapýlar ve duvarlar aðýr kokan bu caddenin en duyarsýz þahidi
dirseklerim. o caddenin insaný
özellikle kapatýyorum camlarý salonda açmayan bir çiçek çarpýyor soðuk baþlýyor iþte bir þiir baþlýyor elim ayaðým yataðýmýn bozulmuþ tarafý anlatýyor her þeyi gözyaþlarým delik deþik
karanlýk yýrtýlýyor. hey yanaðým. serin taciz ediliyor ellerim ayaklarým bacaklarýmýn arasýnda bir gözyaþý ve onun lekesi bu sabah aðýr. çok aðýr kalbimin içinde kötürümün iyisi ruhlar bir lotus aðlýyor bir lotus daha bir an. gurursuz þarkýlar söylüyorum þarkýlar çýrýlçýplak. dilimin üzerinde yaralar açýyor soyunarak bir çýðlýk bir çýðlýk ki örgütlenemiyorum. budala bir dudaðýn çýkardýðý o ýslak baðýrýþ oluyorum gözyaþlarým ete bürünüyor ritimsiz bir sessizlik de alaþaðý ediyorum geceyi
uçurumun kemikleri sýzlýyor düþmek. niçin bu kadar kolay etimin renginde. þafaðýn aðýr yüzü uyanmak zorunda. kimliðim boynumda. yüzleþmenin kirli izi
son defa aðlamýyorum baðdaþ kuruyor saçlarýmý düzeltiyorum
Allah’ýn kabul görmediði aðýr bir tabloyum renklerimin görüntüsü bozuk taþýnmýþ bir orman resmiyim indirilmek için resmedilmiþim. özümde þeytanýn soluðu duvarlarý baltalamak þart düþmeyi bilmiyorum düþünce kalkmayý yaradaný düþünüyorum beni yaradaný duvarlar gülümsüyor duvarlar. büyük gülümsüyor karþýlýk veremiyorum
böyle ölmeyi ben istemedim ben istemedim böyle öldürmeyi aðaçlarý duyuyorum aðaçlarýn kuþlarý ýslak nereye uçacaðýný bilmiyor. ruhlarý hep ayný þarkýyý söylüyor hep ayný þarkýda uçamýyor. kuþlar yapraklarýn. aðaçlarý bunamýþ o yapraklarýn aðacý oluyorum unutmak istiyor. çaðý yorgun. çok yorgun aðaçlarý duymazdan geliyorum aðaçlarýn gömüleceðý bir mezar oluyorum kendimi býrakýyorum kendimi ve peþimi
kabrimin üzerinde bir salýncak neden bilmiyorum. ayak bileklerim aðlýyor karanlýðýn yýrtýlmasý diye bir þey var kan süzülüyor kan nereye akacaðýný çok iyi biliyor zaman zamanýný kaybetmiþ zaman. zamanýný
ellerim. bir çiçeðin cesedi oluyor o küçücük. uzun ellerim
yine son kez aðlamýyorum ayaða kalkýyor omuzlarýmý düzeltiyorum
aþk. diyorum bir ah bir teþekkür hiç gitmiyor aklýmdan hayat olsa gerek
biraz toprak rengiyim biraz mavi
muhacir oluyorum bulut oluyorum kuþ oluyorum
beynimde oluþan hasar. dehþet sevici sarýlamýyorum kendime öðütülmüþ bir yüzün içine karýþtýrýyorum yüzümü aþýrý kaybediyorum her þeyi ve seni
daralýyor kapýlar ve duvarlar kilit üstüne kilit caddeler insan
sahi ben kimim kim oluyorum ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
nepal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.