MUALLA II

Asýr önceydi topyekûn arbedem
Mukavemetimi kaybetmeden arayýþa koyuldum
Mualla, seni aramakla meþgulken
Boþluða düþürdü beni anlýk geliþin

Sana kýrmýzý halýlar sermekti niyetim Mualla;
Bu kadar erken karþýlaþmak hayaldi
Çýplak gözle görmeye baþlayýnca
Gerçeklikte belirmeye baþladý

Hemen bir masa sandalye çektim sana
Yorulmuþsundur o kadar yoldan geldin
Sana ravzalar yetiþtirecek ruhumun
Turabýma tohumlar getirmiþsin

Ama yetmiyor ki Mualla;
Geceden sabaha olan
Ýnanmýþlýk dürtüsü reyhan çiçeklerinin,
Sana olan inanmýþlýðýma yetmiyor

Bir kere dinle beni Mualla;
Kýrlangýçlar kedilere haykýrýyordu aþkýmýzý
Ben sana dilden haykýramadan,
Onlardan duymuþtun yetemeyen sesimi

Anlatmak istedim Mualla;
Çýrpýnýrken bu pekte mümkün olmadý
Dilimin titremsi, tuttum harflerden birini
Çözüldü.. dilim ve gönül baðým

Konuþmaya baþladým sonra
Baktým ki kelimlerle daha biþey anlatamýyorum
Hep yarým kalýyor söylediklerim
Daha fazlasýný söylemek isterim
Ama öyle bir lisan daha icat edilmedi

Bir yarým deste zaman geçmeden
"Kederle antlaþmam" yeniden müzakere iken
Tam da þartlarý incelerken
Katip elimden çekmeden sayfalarý
Maddelerin arasýna bir gülücük sýkýþtýrmýþtým
Olurda o gülücüðe rastlarsam özgür olabilirdim

Konuþmam bitti Mualla’m;
Þimdi de bu masadan kalkýp antlaþmayý fesedebileceðim
Çünkü rastlamayý umduðum gülücüðün karþýsýnda oturuyorum
Sosyal Medyada Paylaşın: