BİZ,TANRININ YARAMAZ ÇOCUKLARI

Gerçekler, Güneþ gibi doðar her günümüze;
Ýstemez, karanlýkta kördüðümler sararýz.
Tanrý, koca bir umman koymuþ da önümüze,
Biz, yine mutluluðu sýð sularda ararýz.

Bazen sahte zevklere aldanýrýz, kanarýz,
Bazen helâli teper, haram aþa banarýz.
Bazen deymez þeylere üzülürüz, yanarýz;
Hayatýn deðerini, kaybederken anlarýz.

Zamaný ziyan eder, istemeyiz kaybolsun;
Biz boþa akýtalým, o, gelsin,yine dolsun.
Herþeyin en güzeli, kolayca bizim olsun.
Ýlm’e bile, hep bunun bir yolunu sorarýz.

Ýsteriz, her koþulda keyfimizi bulalým;
Güneþ ýsýtsýn ama, biz gölgede kalalým,
Kar yaðsýn lâpa lâpa, biz sýcakta olalým,
Tanrý Buyruðnu bile, keyfe göre yorarýz.

Ýlâhî yasalarla sulanmazsak kururuz.
Burnumuzun dikine gider, dibe vururuz.
Bir fâsit dairede, döner döner dururuz;
’Kâmil kul’ da olmazsak, biz ne iþe yararýz?

14/09/2007 Ünal Beþkese
Sosyal Medyada Paylaşın: