saatler geçkin gün duraðan çok eski bir boþluktur bu yeri dolmayan
açýlmaz kanatlarý yaslý yaz baðlarýnýn kýrmýþ atmýþ güneþ çelikten bastonunu buzdan kýlýçlar asýlmýþ bir evin çatýsýna topal bir mum gibi titriyor içim
bir yaprak düþse sesini duyan ben delik deþik sessizlikle çatýrdarken yol aynam ah’sýzým adýmlarýnýn buðusunu ararým ararým bulamam... belki de bu hiçliktir varlýðýma dokunan
sonsuzluða giderken çýnar giyimli bulutlar göç yalan dediler bana göç yalan!.. belki öksüz bir çocuðun öðle uykusuna düþerim sarýlýrým kaybolan avuntularýma uyurum uyurum uyanamam...
EbRuAsya//
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rû // Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.