SÜRÜ

Bir zamanlar burada bir küçük cennet varmýþ,
Ýnsanlar, hep özgürce, onuruyla yaþarmýþ.
Baðlarý, bahçeleri, zümrüt gibi yaylasý,
Nimetleri herkese bol, yetecek kadarmýþ.

Bir aða gelmiþ, hain, hem aklýný yitirmiþ,
Okyanus ötesinden bir büyücü getirmiþ.
Güçlü bir sihir ile, koyun yapmýþ herkesi,
Bir ’sürü’ olmuþ millet, her þeyini bitirmiþ.

Yaylada ne bulduysa, satmýþ yok etmiþ aða,
Yemyeþil bitek yayla, dönmüþ kayalýk daða.
Bulutlarý küstürmüþ, çatlamýþ çorak toprak,
Bir damla düþmez olmuþ, ne yaylaya, ne baða...

Kangallarý koymuþlar bir köpek kafesine,
Güvenerek bâtýla ve yobaz nefesine,
Býrakmýþlar sürüyü, dað yolunda, baþý boþ,
Týnmadan, aldýrmadan yaklaþan kurt sesine...

Sürüyü kedilere emanet etmiþ çoban,
Kendi padiþah gibi, ferman üstüne ferman.
Bir de, operalarda kaval konseri verir,
Oysa çoktan kurt dalmýþ, sürünün halini harman...

Aða, eþeðe binmiþ, belli, at bulamýyor,
Çoban aðalýk ister, pek fýrsat bulamýyor.
Aðanýn ve çobanýn hiç umurunda deðil,
Otlak filan kalmamýþ, sürü ot bulamýyor.

Ankara’nýn tiftiði, Karaman’ýn koyunu,
Sürünün sabrý biter, sonra çýkar oyunu.
Çoban mum gölgesinde, dev sanýyor kendini,
Sabah güneþ doðunca, görür cüce boyunu.

Bu, rezil bir senaryo, baþ rolde edepsizler,
Çobaný tanýr herkes, ona alýþtý gözler.
Aða, egemen güçler,filmdeki sürü; bizler,
Seyirci rekor kýrar, bu filmi dünya izler.
Tek umut, bu topraðýn altýnda yatan ecdat,
Belki bir gün kalkar da, bu pisliði temizler...

Ünal Beþkese -2012
Sosyal Medyada Paylaşın: