Zihnim

Zihnimin içi, acý hatýra diyarý;
Ölü ruhlar dolanýyor, fâili belirsiz.
Bir dünya yüküdür, paylaþýmý imkânsýz,
Zihnimde ölü ruhlar dolanýyor,
Fâili belirsiz bir el yok mu?
Yükümü hafifletecek bir tebessüm bile,
Alýr yükümü sadece, samimi.

Sanýrým kendi kafamda kuruyorum,
Olasýlýk dýþý bir beklenti,
Zamane insaný, kaybolmuþ duygularla,
Sonsuz bir yalnýzlýk içinde,
Hayallerin peþinde koþarken,
Gözlerimde beliren boþluk,
Bir tebessüm, bir umut ararken.

Zaman geçiyor, ama ben duruyorum,
Yüreðimdeki acý, sarmalanmýþ bir sýr gibi,
Her yeni gün, eski hatýralarý getiriyor,
Ve ben, geçmiþte kaybolmuþ bir ruh,
Kendimi bulmaya çalýþýrken,
Ölü ruhlar arasýnda yankýlanýyorum.

Heveslerle dolu,
Her aný birer hayal kýrýklýðýna dönüþüyor.
Belirsizlik içinde kaybolmuþ hayaller,
Yalnýzlýðýn sesi, içimde yankýlanýyor.
Bir dokunuþ, bir gülümseme,
Yeter mi bu derin acýyý dindirmeye?

Zihnim bir labirent, çýkýþsýz yollarla dolu,
Her köþede bir aný, her adýmda bir hüzün.
Ölü ruhlar arasýnda kaybolmuþum,
Bir tebessüm arayýþýnda,
Kendimi bulmak için,
Belki de en çok kendimden uzaklaþtým.
Zamane insaný, yalnýzlýðýyla barýþýk,
Ama ben, her gün biraz daha kayboluyorum.

Düþünceler içinde kaybolmuþum,
Her köþede bir hatýra,
Her hatýrada bir yük,
Her yükte kaybolan bir benlik.
Bir tebessüm, belki de kurtuluþ,
Ama nerede o sýcak yüz,
O içten gülüþ?

Zihnimde dolaþan bu hayaletler,
Bir zamanlar canlý, þimdi sessiz.
Gözlerinizi kapatýn,
Ve dinleyin,
Geçmiþin fýsýldadýðý sözleri.
Yalnýzlýk, sarmaladý dört bir yanýmý,
Ama umut, belki de hâlâ bir köþede bekliyor.


Sosyal Medyada Paylaşın: