Aşk oyunu...

Maðrur gözlerle maðdur edebiyatý yapma sakýn.
Ýllegâl bir aþkýn son çeyreðinde diskalifiye ettin beni.
Oysa ben, kural dýþý ne varsa yüreðime biriktirmiþtim.
Senin için kendini feda etmeye can atan savaþçýydým.
Sana kavuþma parkurunda çabalarken
Gözlerindeki aþaðýlayýcý bakýþlar övüncüm olmuþtu.

Senin için harcanan emeðe yanmýyorum sevgili.
Ben, o emeklerin armadasýný taþýyorum alnýmda.
Sen, baharýnda kýzýl bir goncaydýn o zamanlar,
Ben ise, delikanlýlýk çaðýnda,
Savrulup gidiyordum aþk tufanýnda.

Bir yaz günü hatýrasýsýn artýk sen, çeþme baþýydý,
Ilk görüþtüðümüz yer, hatýrlar mýsýn bilmem.
Al topuklarýna hasret güneþ, parlýyordu o sabah.
Ilk gözgöze geliþimiz ne büyük olaydý.
Ah! O andan bir kare, fotoðraflarda kalaydý.

Heyecandan duracaktý kalbim, Ilk gülümsemende.
O günden bir yara kaldý iþte, sen diye atan kalbimde.
Ah, o bakýþ ki, beni benden alan gözlerinde.
Sonra ne oldu bilmem, yaz bitti, güz mevsiminde,
Sevinçlerimi alýp, hüznü býrakýpta gittin benden.

Ani gidiþlerin anaforlarýnda savruluþlarým,
Ah benim, seni özleyiþlerim, kimsenin duymadýðý özdeyiþlerim, yeniden dönmeni bekleyiþlerim.
Vurulan kalbim iflah olmadý bir daha.
O an, kapanýþý kutsadý aþk denilen saha.
Yeniden geriye dönmek mümkün olsa bir daha,
Ayný yerden bak; diyemem sevgili, diyemem.
Aþk denilen bu oyuna bir daha gelemem.

Sosyal Medyada Paylaşın: