EY İNSANLAR

Yetmez hiç kimseye
Yalnýzlýðýn yaratýcý serveti
Neye yarar gülmeden ölmek
Adýný býrakmýþ bir bilgeye
Sýkýcý bir gurur için
Deðmez bir ömrü heder etmeye
Ey insanlar, beni de alýn halkanýza
Ben anlarým sizi tüm yüreðimle
Haritanýn ve dillerin de üstünde
Kelebek ömrünüze yüklenmiþ
Hadsiz hüzünleri ölçünce
Yýpranmýþ kanatlarla çekinmeden
Açýlýrsýnýz sonsuz bir maviliðe
Kardeþlerim, demek farz olur
Kalplerimiz bu kadar benzeþince

Kendimden tanýyorum sizi
Gözleriniz masum sulardýr
Gönlüme ansýzýn sýzýveren ýrmaklar
Bir döngü içinde garip yolculardýr
Ey, en çok kalbinden öðüt alanlar
Caným balkonlarda güllerle konuþanlar
Üþenmeden kucaðýnda kedi uyutanlar
Tükenmez aþklarý cömertçe sunanlar
Þifalý gülümseyiþlerle halkalanýn
Kâh neþeli þarkýlar söyleyin aþkla
Kâh hüzünlenin dostça, kardeþçe
Çünkü insaný ancak merhamet onarýr
Dünya durmadan bölündükçe

Ben, eski bir testi sayýlýrým
Hep göðsünden kýrýlýp duran
Umudum, bazen eli böðründe kalýr
Yüce kalplerinizin iþlemeyince
Dalarým, gönül sularýndan içerim
Solmuþ sevileri yine yeþertirim
Ve durmadan seslenirim
Ey, farklý masallarla uyananlar
Ve kendi yazgýsýný bir üstünlük sayanlar
Sevmek isterdim sizi de
Elleriniz savaþla, kalbiniz ayrýlýkla
Belki bir gün kirlenmeyince
Belki de tek bir günah iþlenir
Kalpler hakkýyla sevmeyince


Sosyal Medyada Paylaşın: