EY İNSANLAR

Yetmez hiç kimseye
Yalnýzlýðýn boþ asaleti
Neye yarar gülmeden ölmek
Adýný býrakmýþ bir bilgeye
Deðmez sýkýcý bir gururla
Kýsacýk ömrü heder etmeye
Beni de alýn aranýza, ey insanlar
Öylesine anlýyorum ki sizi
Haritanýn ve dillerin ötesinde
Kelebek ömrünüze yüklenmiþ
Hadsiz hüzünleri ölçünce
Yýpranmýþ kanatlarla, yiðitçe
Açýlýrsýnýz sonsuz bir maviliðe
Kardeþlerim, demek farz olur
Kalplerimiz bu kadar benzeþince

Kendimden tanýyorum sizi
Gözleriniz masum sulardýr
Gözlerden gönüle sýzýveren
Bir döngüde garip yolculardýr
Ey, en çok kalbinden öðüt alanlar
Balkonda bir gülle konuþanlar
Her gün kucaðýnda kedi uyutanlar
Tükenmez aþklarý cömertçe daðýtanlar
Caným aðaçlarla, hazin kuþlarla
Þarkýlar söyleyin beraberce
Ýnsaný ancak merhamet onarýr
Dünya durmadan bölündükçe

Ben, eski bir testi sayýlýrým
Hep göðsünden kýrýlan
Umudum, eli böðründe kalýr
Yetkin kalpleriniz iþlemedikçe
Gönül sularýndan içerek
Solmuþ sevileri yine yeþertirim
Ve durmadan seslenirim
Ey, farklý masallarla uyananlar
Ve yazgýsýný bir üstünlük sayanlar
Belki severim sizi de
Elleriniz savaþla, kalbiniz ayrýlýkla
Artýk kirlenmeyince
Belki de tek bir günah iþlenir
Kalpler hakkýyla sevmeyince

Sosyal Medyada Paylaşın: