SORMA NE HALDEYİM!

Sorma be Papatyam, sorma ne haldeyim diye
Bu saatten sonra ben de bilmiyorum
Öç kuruþluk iki gram aklým vardý
Onu da harcadým içi boþ bir sevda uðruna
Darmaduman periþan bir haldeyim
Bugün elimde kalan son fotoðrafýný da yýrttým
Çünkü her baktýðýmda rüzgar olup esiyorum
Gazel olup dökülüyorum
Yaðmur olup yaðýyorum
Karýþýyorum ummanlara
Yok oluyorum Papatyam!
Vallahi de billahi de yok oluyorum
Küsüyorum sonra yaþamaya
Hoþ geldiðinden beri, yaþýyorum da sayýlmaz
Etim kemiðimden ayrýlmýþ
Ýçi boþaltýlmýþ bir þeyden ibarettir
Aðlayan iki güzüm var ya
Onlarýn da vebali günahý senin boynuna
Bir onlarý mý?
Sana inanýp da gönlümü mezarlýða çeviren
Hiç düþünmeden canýmý heba eden
Benim de vebalim günahým senin boynuna
Sorma be Papatyam, sorma!
Ne hallerdeyim nasýlým diye
Bu saate sonra ben de bilmiyorum
Kaç tufan esti baðrýmda, kaç kez düþtüm
Kaç küskünlükte çýktým
Ýnan ben de saymadým
Þimdi çýkýp karþýma, yeniden var mýsýn, diyorsun
Sana geldim, seninim, diyorsun
Yaktýðýn ateþ söndü be Papatyam!
Resimlerimiz de sararýp soldu
Bak, gönlümde açtýðýn yaralar da kapandý
Zaman da silindir oldu geçti üzerimden
Gafletine bir daha çaðýrma beni be Papatyam!
Sorma be Papatyam, sorma!
Ne haldeyim nasýlým diye?
Bu saate sonra ben de bilmiyorum
Buz tutmuþ ömrümün duvarlarý
Caným canýnda soðumuþ
Güvendiðim daðlar kýþ olmuþ, kar olmuþ
Oysa ben ilk kez dudaklarýmla içmiþtim baharý
Mor salkýmlý sarmaþýklar sarýp sarmalamýþtý beni
Hani pembe panjurlu evimiz olacaktý?
Bu aþk hikâyesinin sonu
Mutlu bilecekti be Papatyam!
Sayende hikâyenin daha ilk sayfasýnda
Bizi yazan kaleme yenik düþtük
Beklersin bir mektup
Sýzý gibi durur avucunda
Boþ salýncaklar gibi sallanýr þimdi
Yapraksýz aðaçlar altýnda
Yokluðunda günler aðýt yakar
Sesiz bir gece hüzünler yapýþýr ellerime
Yýkýlmýþ duvarlarýn enkazý gibi daðýlýr hatýralar
Saçýlýr dört bir yana nar tanesi gibi
Zaman zaman kaybolur aklýmýn gelgitleri
Sarýp sarmalar hüzünler sensiz gecelerin mateminde
Yüreðimde sesiz düþler, sinemde keskin býçak
Soluðum düðümlenir
Sensizliðin acýsý dolanýr boynuma
Senli hatýralar gölgesinde ben bir dilenciyim
Kimse beni ben kimseyi tanýmam
Adeta yabancýyým kendime
Güzel gözlerle bakanlar
Yanaklarý al al olandan
Ne çýkar ki þimdi benim yalnýzlýðýmdan?
Ne gelenlerin sevinci ne de hüznü gidenlerin
Dayamýþým anlýmý soðuk camlara
Kuþlara bakýyorum yaðmurda kaçan…

Sosyal Medyada Paylaşın: