Yýldýzlarý, en uzak bilinmeyeni arar insan. Ulaþýlamayacak olana hayranlýk duyar. Yani baþýnda olaný görmez, görse de ona aittir ilgilenmez. Saksýdaki çiçeði yýldýzlar açar bir bardak su vermez. Onlarca ayakkabýsý, hýrkasý vardýr olmayana sevdalanýr. Olaný korumak, gözetmek bir yana hep azaltýr. Bundan olsa gerek insanýn açlýðýný yalnýzca toprak örter. Açlýðý belki de her gün kendinden eksilen ve artan olanadýr. Bir kum saati gibi ömrümüzden akan ömrümüzü tamamlar. Kaybettiklerimiz en büyük özlemlerimiz. Ya yani basimizdaki yýldýz çiçeklerimiz. Bir bardak su kadar yok mu muhabbetimiz.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yasemin YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.