MEMLEKETİM

Bir suya vurdu beni hasret kokan yaramdan
Oysa daðlarýný sevmiþtim memleketin
Kekiðini, ebem gümecini
Bir de papatya kokan, beni benden alan seni
Hasret adýmlarmýþ kentleri
Kangal da mor dikeni
Biz ki yoksulluðumuzda bölmüþüz yüreði
Ah ölmeyi ne çok öðrendik
Öðrendikçe de daha çok öldük
Yoksul damlarýmýz yýkýldý artçýlarla
Boðulduk çýð da ve yakar bedenimizi yoksulluk
Duyuramadýysak sesimizi hala
Üþüyorsak yalnýzlýkla
Mavisine vurgun renklerin, cividine sevdalý göðün
Bayraðýn kýzýlýna, ayýna yýldýzýna
Alýn terine, rýzkýmýza, buðdayýn kokusuna
Biz ki umudun neferiydik
Taze bir hançer olsa da sýrtýmýzda
Ama yetinmedik umudun insanýna
Emeði týrnak týrnak, yaþardýk özlemi kucak kucak
Düþtü yüreðimize kýþlar, titredik ama üþümedik
Her ananýn gözyaþýnda aðýtlara yazdýysa mýsralar
Sonra türkülerimiz oldu sazlarda çalýnmamýþ
Biz ki þiirde mýsraaydýk
Çýðlýk dostun dudaðýnda bölünmüþ lokma tadýnda
Korkmadýk kavgadan, korkmadýðýmýz kadar hainden
Sevdaya iman ettik bir bir biçilirken
O sevdadan da elbet sözümüz oldu
Söylenecek bu mýsralarda…

Sosyal Medyada Paylaşın: