CANIM YANIYOR, CANIM!

Papatyam, caným yanýyor, caným!
Bu ruh bu bedene sýðmýyor artýk
Öyle caným yanýyor ki anlatmak ne mümkün
Yüreðim yanýyor, býçak kemiðe dayandý
Öyle caným yanýyor ki
Kalbimi parçalasan da duymuyorum
Yüreðimde kan çiçekleri açýyor
Acý bir yalnýzlýða bürünüyor her yer
Gökyüzü mavi deðil gri, yýldýzlar sönmüþ
Sanki dünya karanlýða bürünmüþ
Bir tek sen, hayalin terk etmiyor beni
Ruhuma sýzýn karýþýyor
Bu sensizlik korkutuyor beni
Sanki kalbim boþlukta hissediyorum
Yokluðunun acýsý tetikliyor
Þu garip ben, aklým firar beni terk ediyor
Kalbim geceleri daha çok acýyor
Damarlarýmdan kaným çekiliyor
Düþündükçe seni, hasretin gözümde tütüyor
Benliðime hüzün bulaþýyor
Hazan rüzgârlarý býrakmýyor yakamý
Bu beden beni terk ediyor, ruhum ölüyor
Olmuyor sensiz, ya sen gel ya da ben geleyim
Sözlerin takýldý aklýma, caným acýyor
Nefesim tükeniyor bu hayatýn yalanlarýnda, ihanetlerinde
Ölümüne tutuklu yalan aþklarýnda
Yüreðime sýkýlan son kurþunda
Caným yanýyor, caným!
Nefes alamýyorum, aþk kýrýklarý batýyor canýma
Sensizim, sessizim ve sesim çýkmýyor
Baðýrsam da kimse beni duymuyor
Bu þiir de sana, duy sesimi Papatyam!
Yüreðime açtýðýn yara hiç kapanmayacak
Ve caným yanýyor, caným!
Ne seni yaþatmak ne de kendim
Olmayacak bir duaya âmin demekten vazgeçtim
Yýllardan beri sensiz geçen her an, canýmý acýtýyor
Çaresizim, kimsesizim sensiz
Bana gözyaþý döktüren sen miydin?
Sen miydin beni karanlýklara sürükleyen?
Haram olsun bu can bu bedene öyleyse eðer
Ve ben artýk susuyorum, caným yansa da…

Sosyal Medyada Paylaşın: