DELİ SAÇMASI

Papatyam!
Gecenin sancýsý çökerken þehre
Ýçimde sensizliðim depreþir ince ince
Gözlerim dalar uzaklara
Bir baþýma dolaþýrým boþ sokaklarda
Yalnýzlýðýmýn piþmanlýðý ile
Sensizliðin kokusunu doldururum içime
Bu kaçýncý kara gecedir bilmiyorum
Sabah olsun istemediðim kaçýncý yokluðun?
Sensizliðimin kaçýncý gecesi?
Aðýr aksak yürüyorum ýslak kaldýrýmlarda
Akþam yaðan yaðmur bile soðutmadý yüreðimdeki ateþi
Mevsimine kapýldýðým sevda rüzgârý fýrtýnaya döndü içimde
Sen yoksun sahilde, bir baþýma yine yalnýz ben
Kayalarýn üstünden seyre daldým denizdeki dalgalarý
Ne çok severdim bilirsin denizi
Yokluðunda uykusuz gözlerime söz geçmiyor
Tükenmiþliðim alarm veriyor yüreðimde
Aslýnda özlemek deðil, ölümü becermemek benim ki
Bunca hasrete bu yürek nasýl dayanýyor diye
Þu kâðýtla sarýlý þiþe bile þaþkýn
Yine saat sabahýn beþini geçti
Yaðmur da ufaktan çiselemeye baþladý
Hani radyo Ýstanbul’da kar var demiþti
En iyisi ufaktan eve süzülmek
Konyak bu, bakarsýn þiþede durduðu gibi de durmaz
Ne olur ne olmaz deðil mi?
Sen aldýrma böyle þeyler yazdýðýma
Sýkýntý yalnýzlýk, unutamamakmýþ
Deli saçmasý bunlar de geç!
Aslýnda bir þeyim yok iyiyim ben
Yokluðun da eskisi kadar acýtmýyor canýmý
Ben iyiyim iyi, sen kendine iyi bak!
Sen iyiysen ben daha da iyi olurum iyi…

Sosyal Medyada Paylaşın: